DüŞüN Ki ;

DÜSÜN KI,
Kulaklarim adini hiç duymamis
Ve hiç tekrar etmemis, isminin ilk hecesini,
Yalçin kayalarda akislenen seda gibi
Düsün ki,
Düsüncelerimde hiç olmamissin sen
Ugultusu avuçlarimda kalan rüzgar gibi geçmissin.
Ay isigina hasret yakamozlarinin vuslatiymis,
Tam yerine ve tan yerine vuran o umutlarinin gölgesi...
Düsün ki,
Bir sigara içimlik vakitmissin,
Cigerime ecza diye dolan
Ya da ugrak bir, giderlemeyen efkâr kahvehanesi...
Düsün ki,
Bardakta eriyen; ebediyen beklemekmis, seker sanilan
Kirik bir sandalyeymis umutlarimi yasladigim...
Düsün ki,
Yanik bir Anadolu türküsüymüssün,
Çesme basindaki güzel kizlara inat
Ve inat, gurbetin tüm güzelliklerine...
Düsün ki,
Gam yüklü duvarda asi, kirik bir aynaymissin
Hep yarim, hep eksik, hep mahçup..
Ayna karsisinda kirik bir bakis,
Kaybolan diger yarisindaki tilsim..
Bir yagmur olmussun
Ve tanelerin düsermis pembe düslerimin düstügü yere..
Düsün ki, bir orada bir burada
Bir gurbette bir silada
Isminin yalin, yanlizligimin çogul halinde..
Ve arkasina saklanmis binlerce yürek
O binlerce yürekten düsen..Tek bir düs
Ve ilik bir nefesinde üsümüs...
Düsün ki,
Uzak hatiralarim kalmis sende
Tek kisilik bir oyun
Yarisindan büyük olan yirtik bir resim...
Düsün ki,
Hiç olmamis
Hiç çalinmamis bir beste
Hiç tadilmamis bir zehir,
Düsün ki,
Hiç yazilmamis bir siir...